Szkoła w Orzechowcach została założona w 1893 roku. Na ten cel Władysław Sapieha darował gminie 1,5 morga ziemi. W następnym roku zatrudniono pierwszą nauczycielkę Marię Opalską. Do roku 1914 szkoła ta była 2-klasowa, a językiem wykładowym był język polski.
Podczas I wojny światowej szkoła została doszczętnie zniszczona przez wojska. Przez okres 3 lat szkoła nie prowadziła zajęć lekcyjnych. Po wojnie przystąpiono do odbudowy szkoły. Powołany został I Komitet Odbudowy Szkoły, w którego skład wchodzili: Andrzej Podgórski (przewodniczący), Ludwik Hortfelder (sekretarz), Jan Lenar, Józef Chomina, Antoni Matysko, Dymitr Bałuch i Andrzej Iwanich. 20 stycznia 1924 Zarząd Szkoły założył w Orzechowcach czytelnię. Rozpoczęta po wojnie budowa budynków szkolnych została zakończona. Przez następne lata szkoła się rozwijała. Sprowadzono nowe sprzęty, wyposażenie klas. Rozbudowano salę gimnastyczną.
Wybuch II wojny światowej przerwał normalny tok nauki. Na szkolnictwo duży wpływ mieli Niemcy. W Orzechowcach zostały utworzone dwie szkoły – polska i ukraińska. W czasie wakacji 1945 r. ustalono nowy ustrój szkolnictwa. Od tej pory w Orzechowcach miało być 7 klas, do których miały przychodzić dzieci z sąsiednich wsi – Batycz i Duńkowiczek. Liczbę klas do 8 zwiększono w 1966 r.
W 1968 rozpoczęto budowę Domu Nauczyciela. Przy budowie pracowali mieszkańcy wsi w czynie społecznym. Duży wkład w budowę tego Domu włożył Kazimierz Bakalus. W listopadzie 1969 r. został oddany z pięknymi mieszkaniami dla pedagogów Dom Nauczyciela.
W roku 1972 przystąpiono do generalnego remontu szkoły. W następnym roku powstało boisko szkolne z bieżnią i bramkami do gry. W 1983 r. dyrektor Bakalus rozpoczął budowę budynku gospodarczego. W roku 1994 rozpoczęły się przygotowania związane z 100 rocznicą założenia szkoły – wybór imienia dla szkoły. W czerwcu 1996 odbyły się uroczystości Nadania Szkole Imienia Jana Pawła II.
Budowa pomnika Jana Pawła II
To była spontaniczna inicjatywa – twierdzi Bożena Ryczan, dyrektor Zespołu Szkół w Orzechowcach. Sama idea narodziła się wśród gimnazjalistów klasy trzeciej oraz ich wychowawcy pana Janusza Jasińskiego, a jej największym orędownikiem został dziadek jednego z uczniów – Izydor Miara, który dokonał pierwszej wpłaty na cel i od razu skontaktował się z przyszłym wykonawcą monumentu.
Pomysł znalazł też duże wsparcie całej społeczności lokalnej i parafii. W pracowni artystycznej „Świtoń” w Łowcach zamówiono pomnik. Wspólnymi siłami zagospodarowano i ogrodzono szkolny teren pod ten pomnik, tuż przy głównej drodze.
Uroczystość odsłonięcia i poświęcenia odbyła się 25 października 2005 r. Rozpoczęła się Mszą świętą odprawioną w miejscowym kościele parafialnym, koncelebrowaną przez bp. Adama Szala. Następnie procesjonalnie udano się pod pomnik. Symbolicznego odsłonięcia dokonali: starosta przemyski – Stanisław Bajda, wójt gminy Żurawica – Piotr Tomański, wspomniany już Izydor Miara oraz biskup przemyski Adam Szal, który poświęcił nowo odsłonięty pomnik.